Foto: Anton Vos
Speur de woning van wielrenster Anouska Koster af op wielrensucces en het is zoeken naar een verdwaalde medaille of een ander ereteken. Toch pakte de succesvolle wielrenster uit De Westereen diverse nationale en internationale overwinningen, waaronder die van Nederlands kampioene in 2016 en mocht ze dit jaar opnieuw plaatsnemen op het NKerepodium om een bronzen medaille in ontvangst te nemen. ,,Dy brûnzen medalje leit dêr ergens achter dy yn de kast”, wijst ze. ,,En de rest stiet op souder.” Zie hier de drie kenmerken van Anouska Koster: nuchter, bescheiden, maar een Wâldpykje yn ieren en sinen.
Het is even zoeken naar het juiste adres, want niets op het erf van de woning van de familie Koster doet vermoeden dat hier een topwielrenster woont. Alleen de stoere bestickerde Volkswagen Up van haar sponsor Auto Service Burdaard verklapt dat dit het juiste adres is. ,,Moai weintsje hè? Dêr bin ik hiel gruts kop”, glundert ze. ,,Mar myn fyts set ik hjir net foar hûs yn de tún. Dy stiet altyd feilich yn it hok.” Toch zal de hele buurt haar fiets uit duizenden herkennen, want dagelijks maakt Anouska haar trainingsrondjes in de regio. ,,Se binne hjir net oars wend”, knipoogt ze.
‘As Wâldpyk ha ik net te kleien oer trochsettingsfermogen’
Klassiekers in het najaar
Terwijl het gure herfstweer zich aankondigt, maakt Anouska zich eind september op voor een aantal grote wedstrijden. Waar wielrenklassiekers als de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik normaal in het voorjaar worden verreden, gooide het coronavirus begin dit jaar roet in het eten. De wedstrijdagenda werd een halfjaar opgeschoven. En dus bereidt Anouska zich voor op een seizoen dat pas in het najaar van start gaat. ,,Dat fielt wat nuver, mar ik bin al lang bliid dat wy wer fytse meie. Ik ha hiel lang tocht dat it hiele seizoen skrast wurde soe, mar wy meie dochs fan start. Ik kin net wachtsje.”
Het meest kijkt ze uit naar zondag 18 oktober, de dag dat de Ronde van Vlaanderen wordt verreden. De 135 kilometer
lange tocht over de Vlaamse kasseien is haar persoonlijke favoriet. ,,Yn dizze rit sitte alle eleminten dêr’t ik goed yn bin”, legt ze uit. ,,Lytse klimkes, skerpe bochten en technyske stikjes. Mar it is foaral ôfsjen en komt op kondysje oan. Op trochsettingsfermogen. En dat ha ik as Wâldpyk seker”, lacht ze.
Valse start
Wie verwacht dat het wielrennen Anouska met de paplepel is ingegoten, heeft het mis. Het is de relatief onbekende Oosterse vechtkunst Pencak Silat waarmee de
Westereense al op jonge leeftijd begint. ,,Us heit fûn it belangryk dat myn broer en ik foar ússels opkomme koenen. Ik fûn it in super leuke sport, mar foaral it wurkjen oan de kondysje spruts my oan.” Daarnaast wordt er volop gefietst in huize Koster. Lange toertochten waarbij de hele familie op de pedalen staat. ,,Wêr’t myn klasgenoatsjes rôpen dat se in hekel hienen oan fytsen, fûn ik it hearlik. Sa is dy leafde foar it hurdfytsen begûn.”
‘Yn myn earste wedstriid waard ik folslein fuortblaasd’
Op elfjarige leeftijd krijgt Anouska haar eerste racefiets. Het is liefde op het eerste gezicht. Bij wielervereniging Otto Ebbens ontpopt ze zich langzaam tot talentvolle pupil. ,,No ja”, grijnst ze, ,,ik wie net fuortendaliks de bêste, hear.” Met een glimlacht doet ze het verhaal over haar allereerste wedstrijd uit de doeken. De familie Koster reist daarvoor af naar Groningse dorpje Leermens, waar Anouska voor het eerst aan de start staat. ,,Ik seach allegear famkes mei fan dy klikskuon, wylst ik sels gewoan myn gympies oan hie”, vertelt ze. ,,Nei it startskot brûsde elkenien om my hinne. Ik wist net wat my oerkaam! Mei in groepke fan fiif ha ik de wedstriid hielendal achteroan útfytst. It peloton ha ik noait werom sjoen”, grinnikt ze.
Stad en land afreizen
Ondanks die tegenvallende eerste wedstrijd laat de dan 13-jarige Anouska zich niet uit het veld slaan. Al snel rijdt ze meer wedstrijden in Noord-Nederland en valt haar talent op. Daarna volgen ook klassiekers in het zuiden van het land. Anouska’s wedstrijden vormen de weekenduitjes voor het hele gezin. ,,Us
heit en mem en myn broer gongen hast oeral mei hinne. Myn broer fytste doe nammentlik ek”, knikt ze.
Bij de junioren volgen de eerste etappeoverwinningen en weet ze zich te plaatsen voor de selectie van de Nederlandse ploeg, die in actie mag komen op het WK in Kopenhagen. ,,Seleksje foar it WK, dat wie myn belangrykste doel dat jier. Doe’t it slagge, wie ik út de skroeven. En foar it earst siet ik yn it fleantúch, ik fûn it prachtich.”
‘Wy ha in geweldich team en stean oeral oan de start’
Acht jaar later mag Anouska zich tot de internationale top rekenen en reist ze stad en land af voor de grote wielrenklassiekers. Sinds dit jaar draagt ze de kleuren van haar team Parkhotel Valkenburg. ,,Wy ha in geweldich team en stean oeral oan de start”, vertelt ze. Een vaste basisplaats bij iedere klassieker heeft Anouska niet. ,,Mei it fytsen wurket dat wat oars as mei fuotbal of kuorbal. Der sitte koersen en klassiekers tusken dy’t my minder goed lizze. Ik kin
dan sels oanjaan oft ik wol of net oan de start stean wol”, legt ze uit. ,,Alles fansels yn oerlis mei de teamleider.”
Littekens met een verhaal
Zestien jaar nadat Anouska haar eerste meters maakte bij wielervereniging Otto Ebbens verdient ze inmiddels al een aantal jaar haar geld als prof met haar grote passie. ,,It is in dream dy’t útkaam is”, beaamt ze. Dat deze droom niet zonder slag of stoot werd verwezenlijkt, bewijzen de vele littekens op haar lichaam. ,,Dit is in litteken fan myn slimste falpartij yn Ingelân”, wijst ze op haar elleboog, die flink gehavend is. ,,Ik ha myn kaaibonke alris brutsen en hjir en dêr kinst sjen dat ik faker ûnderút gong bin. Ach, dat heart der no ien kear by. Sitst net op de fyts om moai te wêzen.”
